Blogs 101-200

_____________________________
Blog 200 / 12 augustus 2020
TOP 10 STAND-UP TIPS

Zaterdag heb ik een gig als stand-up comedian. Mc is Cristian Pielich, dus mijn introductie wordt perfect. Ik denk erover zó te beginnen: ‘Leuk hier te zijn! Stand-up is m’n hobby. Van beroep ben ik pedofiel’. Wat denk je? Moet kunnen?
Kijk, dat is het probleem: wat kan nog? Tijden zijn veranderd. Corona, politieke correctheid, BLM, de HEMA nog steeds niet failliet. Mag een stand-upper nog tegen dingen aanschoppen? Heeft de ‘Like’-cultuur gewonnen? Humor start in tragiek. Zijn we te welvarend? Tijd voor een Top Tien Stand-up Gedragscode 2020.

10. Noem vrouwen nooit onaantrekkelijk! Zeg: ‘Ze ziet er… leuk uit’, en elke man denkt: ‘Lelijk dus’.
9. Zeg gerust ‘neger’, maar éérst: ‘In een oud boek las ik…’. Dan is duidelijk: die maakt een grap. Want wie leest nog een oud boek?
8. Heb je een punt, maar geen énkel argument ervoor, start met: ‘Ik vind gewoon…’
7. Reken op 63% gegniffel na: ‘Ik zit in de trein, zonder mondkapje natuurlijk!’
6. Vermijd doordenkertjes als: ‘De scholen moeten open! Dan krijgen mijn kinderen tenminste geen corona van een vréémde’.
5. Schaam je niet naar sympatie te vissen met: ‘Ik woon in de Columbuslaan. Nou, je begrijpt het: ik ga verhuizen!’
4. Maar je publiek haalt de schouders op als je zegt: ‘Zielig hé, die 85+ers aan corona overleden?’
3. Je krijgt alle begrip, maar géén gelach op: ‘Greta Thunberg is geweldig, maar ik word niet geil van haar’.
2. Ben je 20er en je vertelt: ‘Ik zit veel op Facebook,’ dan kun je het schudden.
En dé Tip der Tips:
1. Introduceert de MC je met alleen je voornaam, pak ’m niet terug met: ‘Dank je wel, Silvijn… Eh… Hoe was jóuw achternaam ook alweer?’

_____________________________

Blog 199 / 11 augustus 2020
BURNED MY FINGERS

You should know, I had a very caring mother, which was great but it could be overwhelming. During a summer by the sea, she rubbed me with suntan oil so thoroughly, I didn’t walk, I just slid down the beach. Within two hours, the coast was shut due to oil pollution.
Then you grow up. Go on a holyday on your own, thinking you can do without protection. In Spain, I got sunburnt. My head looked like a tomato. In a pharmacy, I asked what they had for me. They said mozzerella.
Actually, I was very sensitive to the sun. I had red hair. Very red. I went to a bullfight. The bulls attacked me.
That pharmacy had a skincare specialist. He said: ‘If you’d be a horse, I’d shoot you’. The product he sold me had the size of a Dinky Toy and the price of a Land Rover.
And it was sticky! That evening I applied it and the next day, I walked around with the hotel pillow glued on top of my head.
I got strange looks from some men and tried to save myself by saying: ‘This is what we gays from Amsterdam wear’. It didn’t work. These guys, they were gays from Amsterdam.
The following night, the burnt skin started to fall off. Now human skin is a delicatesse for insects. There was a knock on the door. It wasn’t room service. It were the hotel cockroaches. It was rumored that a Dutch guy gave a skin buffet. They forced themselves in. I took refuge on a tall cupboard. The roaches went out and returned with a ladder. My last word was: ‘Mother!’

_______________________

Blog 198 / 10 augustus 2020
TATTOOTJE?

Met een kennis ben ik voor de tweede keer in mijn leven in een tattooshop. Hij heeft op zijn schouder een portret van zijn dochtertje. Dat is aan een update toe: ze heeft nu een beugel. En zijn tatoeage ‘Feyenoord Forever’ moet worden: ‘Feyenoord Forever Till 2017’.
Ik had ooit een tatoeage. Ik moest in dienst nog in de tijd van de koude oorlog. Ik liet een portret van Stalin groot op mijn borst zetten en dacht: ‘Met dit keuren ze me af ’. Nee dus, ik kwam bij de infanterie en ze gebruikten me als schietschijf.
Trouwens, tatoeëren is duur! € 80 voor één regel tekst. De Nazi’s konden D-day afkopen, als ze het tatoeëren van nummers op armen van kampgevangenen hen in rekening hadden gebracht.

Het is druk in de zaak. Mensen met een tattoo van Columbus. Kan niet meer! Die vullen ze zwart in, tekstje erbij ‘Mandela Matters’, klaar!
Mannen die hun penis laten tatoeëren met ultraviolette inkt. Wel zo makkelijk in de darkroom!
De eigenaar vertelt me het gekste wat hij ooit meemaakte:
Een keurige meneer komt binnen en wil een tekst rond zijn anus. Of dat kan? Dus ik zeg: ‘Geen probleem. Heb ik vaker gedaan. Dingen als: Heaven’s Gate of Enter Without Knocking’. Hij wil rond zijn anus: Kan sporen van noten bevatten. Ik vraag: ‘Leg uit’. En hij zegt: ‘Ik moet voor boekhoudfraude 4 jaar de gevangenis in. Met Kan sporen van noten bevatten hoop ik in ieder geval gevangenen met een notenallergie af te houden’.

Ondertussen is mijn kennis klaar. Het portret van zijn dochtertje heeft niet alleen een beugel, maar nu ook borsten. ‘Nu ik er toch ben,’ zegt hij, ‘laten we dan maar vooruit kijken!’

_______________________

Blog 197 / 9 augustus 2020
KEIHARD GENIETEN

‘Ik zeg, haj zeg, dus ik zeg, zegt ie: Hoezo dan? Nou, zeg ik, da zeg ik de hele tijd!’
Ja, in je tuin zitten met tuinen rondom en balkons boven je: dat is gratis meeleven met de buren. Doe je ogen dicht en het is de Costa del Sol. En ook hier ruikt het naar frikandellen en Axe.
Mijn buurman kocht de corona-zomerhit: zo’n achtertuin zwembadje. Kinderen vinden ze gewéldig. Voor het eerst zwemmen in alleen je eigen plas. Vol trots vertelt hij:
“Schoonhouden stelt niets voor. Gewoon ’n buisje Kukident erin. Werkt super, trouwens ook tegen kalknagels.
Mijn kleinste zei: ‘Pappa, ik leerde zwemmen in de recht bad en nu zwem ik rondjes. Zo heb ik niks aan mijn diploma!’
Vanmiddag komt haar vriendinnetje. Leuk meisje, maar die moeder! Ik vertel haar: ‘Ik speel badmeester’. Zegt ze: ‘Prima, dat vul ik alvast een aanklacht in’.
Ik garandeer haar dat ’t veilig is. Ik kan reddend zwemmen. Zegt ze: ‘Als u erin stapt, komt elk kind bovendrijven. En meneer, als mijn dochtertje uren loopt te gillen, dat betekent dat ze zich thuis voelt’.
Tegenwoordig hebben alle kinderen een handleiding. Dat vriendinnetje is vegetarisch. Geen probleem. Krijgt ze frikandel met ketchup zonder frikandel.
En we blijven praktisch. Ik laat die kids in hun ondergoed zwemmen en gooi er een pak Omo bij. Scheelt je mooi een wasje draaien!”

Zomerpret dus, maar ook non-stop kindergeschreeuw. Ik zit in de tuin met AirPods in en daarover mijn BHF headset. 4×60 watt Guns N’ Roses helpt me er doorheen.

_______________________

Blog 196 / August 8, 2020
BUSY DAY

I’m sorry, too busy today comedy tour guiding for serious comedy writing, so here are some ‘honorable mentions’ from our stock.

A guy buys a birthday card and says to the cashier: ‘It’s for myself. Today is my birthday’. The cashier replies: ‘Who buys a such a card for himself is a looser’. The next day the man returns with the card and wants his money back. The cashier says: ‘Why?’ The guy says: ‘Come on! Who wants a birthday card from a looser?‘

I remember one stand-up gig. It went so bad. The cliché of cliché happened: they threw tomatoes. I said: ‘You think I’m vegetarian?’
Then they threw chicken wings. I said: ‘Try again. I’m on a diet’.
Then they threw Sonja Bakker on stage.

Why does the Bible ignores Jesus truly had great humor? Here’s a sample.
Jesus is on a boat trip with his disciples, steps out and walks on the lake. The disciples are flabbergasted! He says: ‘Give it a try! You can do it. Trust me! I’m the son of God’.
Petrus steps out, almost drowns. Everybody has a big laugh! Then Jesus says: ‘Oh dear, I forgot to say: you first gotta do three Hail Marys!’

A couple walks through Wall Street. The man says: ‘This place… the smell of money fills your nose!’ The woman says: ‘If you get that smell in your pocket, I’ll marry you’. The man takes a handkerchief, blows his nose and put the handkerchief in his pocket. He says: ‘Don’t feel obliged. I know how you are with my money. As quick as you blow your nose in a handkerchief, it’s gone’.

_______________________

Blog 195 / 7 augustus 2020
BOTOX FOREVER

Mensen zijn onberekenbaar. Gaat een covidje over de wereld en hydroxychloroquine wordt gedronken. Hoe was het gezegde alweer? ‘Baat het niet, schaadt het je imago niet’? En dan nu is het 30 graden maar geen hond drinkt Sunblock!? Wij luisteren mee aan de kassa bij het Kruidvat. Een beachbabe informeert. Ze oogt 40+, maar wie zal het zeggen.

– Juffrouw, een vraag, we gaan naar standpaviljoen Botox Forever en krijg ik deze Sun Block op mijn mondkapje, gaat dat eruit met Vanish?
De Kruidvat-kassiere: Moet je daar een mondkapje op?
– Ja, behalve als je een cocktail drinkt, spareribs wegwerkt of tongt.
– U gebruikt geen wegwerpkapjes?
– Hallo, jij misschien, ik ga de covid maffia niet sponsoren en Rutte al helemaal niet. Was Pim Fortuin er nog maar…
– Wie?
– Die is voor jouw tijd. Pimmetje was de uitvinder van social distancing. Europa vs Islam. Da’s 200 jaar geleden. Volkert van der Graaf loopt ook al vrij rond. Zal me benieuwen wanneer die zijn talk-show krijgt. Wat kosten deze draadloze oortjes trouwens?
– € 3,95, maar die zijn alleen voor de sier.
– Schat, leven is sier. Ik sta niet op het terras zonder oortjes in.
– En als je met iemand praat?
– Met niks in je oren lijkt het dat je luistert en dat is een fout signaal.
– Oké, dan wordt het Sun Block 50+, oortjes en 5 doosjes Ibuprofen?
– Ja graag. Die Ibuprofen is overigens voor de escape.
– Escape?
– Ja, lieverd, als je je handtas laat vallen en er rollen 80 pijnstillers uit, maak je een punt dat je er geen zin in hebt. Tegen een man zeggen ‘Ik ben ongesteld’ is even nuttig als beginnen over consented sex. Doe je alles in een tasje voor me? En jij ook een spannend weekend.

_______________________

Blog 194 / 6 augustus 2020
DOE DE TEST!

Vandaag 75 jaar geleden: atoombommen op Japan. Gevalletje algemene ontwikkeling! Hoe staat ’t daarmee? Doe de test!

Het is 75 jaar terug dat:
a. Atoomgeleerden zich tot superhelden promoveerden.
b. De wereld Japan tot verliezer bombardeerde.
c. Japan zich tot slachtoffer sublimeerde.
Diverse Poolse steden verklaren zich LGBT-vrij. Zeggen ze:
a. ‘Sorry hoor! Het is hier geen grachtengordel!’
b. ‘Voorlopig zitten onze hotels vol Russen!’
c. ‘Wat anders? De Joden zijn op!’

En hoe goed ken je Holland?
Welke stelling is juist:
a. Oma niet kunnen zien was niet voor iedereen een ramp.
b. 1,5m is een uitvinding van de medicijnenmaffia.
c. Pornhub is ook online onderwijs.
Schiphol verdient alle steun, want:
a. Liever een vliegtuigtoilet dan een trein-wc.
b. En stewardessen lezen niet de hele reis in de 1e klas de krant.
c. Hoe exporteert Holland anders haar extacy?
Amsterdam mist de Engelse touristen. Hoe blijkt dat:
a. Op de Wallen hoor je niet voordurend ‘F***ing Hell!’
b. Coffeeshops draaien zonder extra personeel.
c. Het Rijksmuseum ruikt niet naar kots.
Hugo de Jonge van het CDA wordt de nieuwe premier als hij…
a. net als Kennedy grappen voor zich laat schrijven door comedians;
b. jonge kiezers wijs maakt dat ‘C’ niet staat voor christelijk;
c. iedereen overtuigt dat hij in zijn hart géén VVD-er is.

[ Voor de insiders: Welke comedian schreef voor Kennedy? ]

_______________________

Blog 193 / 5 augustus 2020
JE BENT WAT JE BENT

Een vriendin van me is een gewéldige vrouw. En ze heeft geweldige benen. Tenminste, die zou ze hebben, als ze benen had, maar die verloor ze bij een ongeluk. Ze verzamelt wel schoenen. Ik vroeg waarom. Ze zei: ‘Ik ben nog steeds een vrouw’. Goed punt!

Wat zijn je benen waard? Daar kan ik een beetje over meepraten. Toen ik 11 was, brak ik mijn rechter enkel. Destijds vulden ze een enorme emmer met gips en als jochie stond ik erin totdat het was uitgehard. Het gewicht was enorm. Ik kreeg het niet opgetild. Ik liep cirkeltjes rond het rechterbeen vast op de grond. Mijn vader monteerde een van die oude metalen rolschaatsen eronder. Het maakte een vreselijk piepend geluid. Ik heb 12 weken niet geslapen.
Mijn vader stuurde me naar een ijzerwinkel om spijkers te ruilen. Hij kocht verkeerde, wat hem verbaasde want in de zaak had hij ze goed in de spiegel bekeken. Ik ging op pad en trok het gipsbeen op de rolschaats achter me aan. Je kon me 8 blokken ver horen.
Trouwens, dat gips moest droog blijven. Een keer per week zette mijn moeder me in een leeg bad. Ik zat op de bodem, mijn bootjes in de hand.
Bij het verlaten van de winkel, brak een heftig onweer los. Het gips trok een streep van een meter breed op de stoep. Bij onze voordeur viel het laatste stuk eraf in een driehoekige vorm. Hierdoor leek de streep op een gigantische pijl. Honderden mensen kwamen langs. Ze dachten dat er een garageverkoop was. Mijn vader voelde zich in verlegenheid gebracht, verkocht alles in de garage, inclusief zijn auto en mijn konijn. Ik was zo geschokt, dat ik in het ziekenhuis mijn mond hield, toen ik nieuw gips kreeg om het verkeerde been.

Dat was mijn enige ongeluk. Ik heb mijn benen nog. En om op die vriendin zónder terug te komen, ze is geweldig, wat laat zien: je bent wat je bent, niet wat je hebt.

_______________________

Blog 192 / 4 augustus 2020
ECHTE MANNEN

In de derde klas lagere school werd ik betrapt door mijn vader, terwijl ik met klasgenoten poten uit kikkers trok. Mijn vader was geschokt, omdat ik de kant van de kikkers koos. Kort daarop zag hij me in een toneelstuk op school: ‘Romeo en Julia’. Ik speelde Julia. Hij nam me apart en zei dat hij een echte man van me ging maken.

Mijn vader was bij de politie. Een stoer mannenberoep dat hij zou demonstreren. Hij stuurt me naar de winkel om bier te halen. Ik zeg: ‘Ik ben 9…’ Hij verzekert me dat ’t oke is. Ik kom thuis met het bier en hij arresteert me. In de rechtbank drukt mijn vader een taakstraf door: 50 uur onkruid schoffelen, terwijl ik allergisch ben voor onkruid. Ik lig 49 uur in coma.
Als tiener loop ik mee in een demonstratie. Het gaat volledig mis en de ME schiet met rubber kogels. Vanuit hun rangen roept mijn vader me toe: ‘Stil staan!’
Jaren later krijgt hij een hartaanval. Ik gooi hem in mijn auto en scheur naar het ziekenhuis. Net op tijd. Als hij na 2 weken bijkomt, vordert hij mijn auto in wegens roekeloos rijden. De vader-zoonrelatie wordt te kostbaar. Onze wegen scheiden zich.

Ik zie hem op zijn sterfbed. Hij heeft nog maar één vraag: ben ik de echte man waarvan hij droomde? Ik vertel dat ik als modeontwerper werk en mijn hobby is ballet. Hij valt dood achterover. Mijn moeder vraagt of het waar is. ‘Absoluut niet,’ zeg ik, ‘en dat bewijst maar: pa was een echte man, maar geen humor’.

_______________________

Blog 191 / 3 augustus 2020
AIR GOOGLE MAPS

Al mijn leven lang heb ik vakanties aangepast aan mijn budget. Dit jaar is vakantie in de voordeur staan en naar de overkant van de straat kijken.
Dus ik sta daar en zie mijn buurman. Hij zegt: ‘Ook Budget Travel?’ Ik zeg: ‘Ja, maar ik heb vanmiddag een spannende excursie: naar Gall&Gall’. Hij knikt begrijpend: ‘Ik speel met de kinderen in het vliegtuig zitten. Met z’n zessen op een bank voor vier, mondkapje om en op ’t scherm Google Maps’. Nu knik ik met evenveel compassie: ‘Die zoon van mij gamet 110 uur per week. De straat waar hij woont, kent hij alleen van Google Maps.’ Dan zegt mijn buur: ‘Thuis vakantie is prima, maar je moet wel de afwas doen’. Ik opper een idee: ‘Stel ik doe vanavond jullie afwas en jij hier de onze? Da’s iets anders in een saaie routine’. Hij voelt ervoor. We checken het bij onze partners en die zijn accoord.
Dus half acht ’s avonds steken hij en ik de straat over en zeggen: ‘Succes!’ Om middernacht ontmoeten we elkaar weer op straat. Tja, wie legt als eerste uit waarom afwas zo lang duurt? Hij zegt: ‘Je vrouw was aardig. Glaasje wijn, blokje kaas’. ‘Gezellig,’ antwoord ik, ‘die van jou kwam met Martini en olijven’. Tijd voor een grap! Ik zeg: ‘Trouwens, jouw vrouw draagt ​​hetzelfde merk slipje als de mijne’. Hij antwoordt: ‘Heel leuk! Bij deze temperatuur draagt ​​mijn vrouw geen ondergoed. Trouwens, die van jou ook niet. Slaap lekker!’

_______________________

Blog 190 / August 2, 2020
THE NOBLE ART OF CONVERSATION

Picasso had it easy, fighting white canvas. Eisenhower went whistling through combating Nazis… What I’m trying to say is, the art of art, and the art of war are kids play compared to the art of conversation.
Here’s a sample. I’m facing a wonderful lady. She tells me she has a son of 21. I pull out my stock compliment for women: ‘A child of 21? Than the joy of motherhood came to you at a very young age’. She says: ‘I became pregnant after being raped at 12’. I answer: ‘Well, at least I was right about the young age’.
Perhaps even more delicate is to converse with machines. This is what I endured last week.

At my gym, I’m standing on a running machine. I opt for the program ‘Marathon’. You should type in your age. I do. The display reads: ‘Excuse me? Who taught you to run a marathon? The old Greeks? Ha, ha, ha’. I type: ‘Show some respect or I report you as malfunctioning’. The display replies: ‘Really? The staff regards you as someone with only knowledge of steam engines’. Then the thing starts to giggle. I type: ‘Maybe I go for a cycling machine’. ‘Be my guest,’ the display adds, ‘but check for flat tires’. This time there’s a hard metal laugh. The other running machines join in.
I retreat and get on a cycling trainer. The display lights up with the question: ‘Are you that marathon guy?’ I reply: ‘I’m the one who chips in for your electricity bill, contributes to the salary of the cleaning lady’. The cycling machine display reacts: ‘Aha, the power of money! Bourgeois bravura!’ I realize I’m sitting on a mechanical communist. Quickly I type in I want the ‘Lance Armstrong’-program. The metal Stalin replies: ‘In that case don’t forget your drugs, which in your case is, let me guess, Old Spice?’

The Noble Art of Conversation… Perhaps the only time we don’t worry about what we say, is when we utter our last words. Then… to arrive in heaven, full of people saying: ‘You know, my last words, what I actually should’ve said…’

_______________________

Blog 189 / 1 augustus 2020
CAUSAAL VERBAND

Om 7 of 11 over 1 vertrok uit Coevorden een man naar een gekostumeerd feest in Amsterdam. Hij zag een stopbord, maar omdat hij dyslectisch is, dacht hij dat er stond: ‘Prijst de Heer’. Hij gaf gas en raakte een vrouw met een tuba op de fiets. Het rijwiel had blikschade, de tuba emotionele schade, en de vrouw was bipolair worden. Hierdoor kon zij die middag in Elst geen uitvoering geven van Penderecki’s Pianoconcert voor Tuba.
De voorstelling werd geannuleerd en duizenden Penderecki fans in Hoensbroek (Limburg) bleven thuis. De verwachte verkeerschaos op de Dorpsstraat ontstond niet en een gezin eenden waagde de oversteek. Zij kwamen nooit aan. Die avond verscheen in Hoensbroek bij het gezin van Wo Fong Lang op tafel boerenkool met Peking eend. Het was een succes.
Wo Fong Lang belde enthousiast zijn broer Wo Fong Lang in Den Helder. De broers hebben dezelfde naam en om verwarring te voorkomen wonen ze ver uit elkaar. Wo Fong Lang (Hoensbroek) suggereerde dat Wo Fong Lang (Den Helder) het gerecht zou opnemen in het boek waaraan hij werkt ‘4000 jaar Chinese en 28 minuten Nederlandse keuken’. (Een kroket maken duurt 20 minuten en de afwas 8.)
Die avond al presenteerde Wo Fong Lang (Den Helder) de schotel in zijn restaurant De Nieuwe Te Lange Muur aan 7 toeristen. Er was echter iets mis gegaan. Aan de telefoon zei Wo Fong Lang (Hoensbroek) per ongeluk niet ‘Doe de groeten aan je vrouw’, maar ‘Voeg een pond zout toe’. De toeristen vonden het eten aan de zoute kant, dronken een liter bier per persoon en namen de trein naar Amsterdam.
Direct na aankomst leegden de 7 hun blaas tegen een boom. Het was echter de man uit Coevorden, op weg naar een gekostumeerd feest, verkleed als boom.

Kortom: nodig iedereen uit voor je gekostumeerd feest, maar pas op met dyslectici.

_______________________

Blog 188 / July 31, 2020
LITTLE BOY’S DREAMS

We all like collecting stuff. But I’ve never been very involved in that. I come from a modest family, extremely modest. When my father said: ‘I’m going to the bank’, he meant the bottle bank.
In my kid’s room, if it wasn’t for the mold, I’d have nothing on the wall.
My sister’s dollshouse was an orange crate, the peels the dolls.

So the idea of collecting was out of the question.
Boys had Dinky Toys, cars at scale 1:43. A classmate wanted to come over and see mine. I had none. We were in my room. I pointed at the floor and said I had Micro Toys: scale 1:1,000,000. You couldn’t see them… He came a step closer. I screamed: ‘You’re standing on my collection!’ I took 4 year of his pocket money.
With few resources, you become creative. In those days, at the market, they used newspapers to wrap. I collected cut out spots of red cabbage and ripe melon and very ripe bananas. Nobody showed interest in my scrapbooks, but I wasn’t alone. I had in my room thousands of fruit flies.
Comic books were an unattainable luxury. When I was 11, I secretly had myself locked up in a bookstore so I could read comics all night. But the store closed for the holidays… I was there for three weeks, survived on lollipops they sold. When I came out, I knew all comic books by heart and had lost 14 teeth.

Such experiences can cause a trauma. Have you heard of the man, whose dream was to collect stamps, but his parents wouldn’t allow him? As an adult, he turned into a serial collector. He collected tongues that had licked stamps.

Anyway, my modest upbringing saved me from one trauma: taking boxes of things you passionately collected as a kid to a thrift store, to see your childhood happiness go out for 50 cents per kilo.

_______________________

Blog 187 / 30 juli 2020
HULP GEVRAAGD

Blog 185 was een geintje. Ik verliet de bibliotheek echt met iets van Hemingway. Een van zijn brilliante schrijftips is: Start je boek met een alinea van maximaal 3-5 zinnen die de lezer direct pakken. Ik ben bezig met een filmscenario en heb jullie hulp nodig. Hier 4 alternatieve beginnen. In de openingscene zijn twee broers bij elkaar en de een wil iets van de ander. Welke start maakt dat je zegt: ‘Dit moet ik lezen!’ en ‘Hier is een nieuwe Hemingway opgestaan!’

‘Je doet het voor de gewone mensen!’ Diederik Fleuren wilde op tafel slaan, maar hij hield zich in. De vorige keer dat zijn vuist neerkwam in deze kamer waar het naar Pampers en motorolie ruikt, raakte hij een pizzadoos. ‘Dat moet nooit weer gebeuren!’ dacht hij toen op de eerste hulp, die fanatiek bezig was met het verwijderen van ananas uit zijn oogkas.

Hij had het opgegeven. Al zeven keer legde Diederik Fleuren zijn broer uit dat je bij de chinees niet vraagt om Babi Pangang Hawaii. Daar was hij ook niet gekomen in zijn nieuwe Hugo Boss pak, dat na een half uur in deze kamer ongetwijfeld zou ruiken naar Cherios en wondvocht.

Diederik Fleuren’s broer keek uit het raam. In de achtertuin lichtte zijn hond een been op tegen de barbique. ‘Dus ik mag niet het woord pizza gebruiken?’ vroeg hij met de teleurstelling van een man waarvan het touw om zijn nek breekt als hij van de stoel stapt. Diederik voelde het haarscherp aan, sloeg zijn arm om zijn broer, beseffende dat de mouw van zijn colbert zou blijven plakken aan de behaarde rug.

Nadenkend liep de vlieg temidden van de resten pizza op de vloer. Toen viel hij op zijn rug. ‘Kijk,’ zei Diederik Fleuren, die het kort wilde houden in dit apartement waar geen onderscheid bestond tussen toiletpapier en belastingaanslagen, ‘Je vrienden, doe het voor hen!’ Zijn broer hoorde het aan met de motivatie van een gladiator in een rolstoel.

_______________________

Blog 186 / July 29, 2020
A SWIMMING TALE

Summertime, swimming time. I told you, I was never a good swimmer. Wanna hear a story?
One time, I walk by the sea and a wave just sweeps me away. I immediatly shout for the lifeguard. They shout to call back after lunch.
I grab a whale on his way to the shore. I climb on top. The animal hits the beach. The environmental conscious generation starts pushing the whale back in the water, shouting ‘We love you’. In half an hour it’s miles into the sea. I’m still on top. I’m a boomer, what do they care. I’m synonymous with global warming. Forget about it.
I chill out, look around. There’s water, water everywhere. Then a container ship passes by. I wave frantically. They think I am a pirate and open fire.
Days later, I get caught in a net and pulled aboard a fishing ship. I’m considered by-catch and dumped overboard.
A raft with refugees floats by. We negotiate with hands and feet. They will let me onboard for $3000. I agree, but they don’t accept credit cards.
The whale swims under a bridge. I grab it and climb on the deck. It’s a bridge where often people commit suicide. It has a surveyance team. I got spotted and trown back in sea.
Then luck strikes. I spot a sailing boat. They pick me up, treat me as a hitchhiker. I spent three weeks in the boot. Gagged and bound. But I survive. So don’t mention swimming to me unless you’re under six.

_______________________

Blog 185 / July 28, 2020
DOMINOS WITHOUT PIZZAS

Remember the Domino Theory? ‘What’s that?’ you say, having dropped history in school. So did I. We’ve never been taught about it. We feared when opting for ‘soft subjects’, we’d end up sitting on the couch, hoping to get freelance, underpaid jobs 1,5 days a week. Look at us now.
Today’s Domino Theory: one BLM statue falls, next day a book get burned.

I go to my libary. (You know me: I have such dinosaur traits.) What do I see: empty racks, floors closed, stacked seats in dusty corners! Naïvely I pose the question I have in my head to the last employee in the building:
– Excuse me, I’m looking for a book by Ernest Hemingway.
– OMG! Sir, do you want to cut yourself off from mankind? Hemingway was a drinker, big game hunter, fighter, and worse of all he liked bull fights. You think we still provide macho, drug related, murderous smear?
– Hold on! You had a Hemingway seminar recently. I was there. Should I cry and repent my sins?
– Not a bad idea. Sir, the past is not the old days anymore. It’s a foul shadow, a make believe in ink and on celluloid. Image children asking for a book on Bach? The man composed for Christian religion only, his white wig underlining western superiority. I can’t help you. I gotta go, dump these philosophy books in the container.
– Hold on! Are you trashing 3,000 years of men’s wisdom?
– Exactly! Philosophy has a male chauvinist hobby way too long.
– Okay, Plato was gay, but he had great punchlines. [ I turn my head and spot an empty shelf. ] What is this? Cooking books are gone? Let me guess: only vegan cooking books is still politically correct?
– Not quite. Too few provided evidence that the used plants were harvested without causing emotional damage.
– I’m all in. Plants have emotions. An onion cries too when it’s sliced. Flowers bow slain their heads. And doesn’t mown grass smell of murder?
The library employee knods and wispers: You better get out. The surveillance camera recorded us and God knows what the computer finds out about your pedigree.

[ Trivia: What did Thomas Mann say about book burning? ]

_______________________

Blog 184 / 27 juli 2020
DELEN IS HOUDEN VAN

In tijden van groot leed vergeten we soms de impact van klein leed. En een klein litteken is er ook een: het verhaal van een bal.

Een obligaat familiediner, midden op tafel de soepterrine. Van buiten gouden krullen, van binnen soep met ballen. De betere tijden zijn voorbij, maar het komt uit een goed hart, als de meeste dingen waar je niet om vraagt. Ieder dient zichzelf op. Ik pak de lepel, schep, leeg de lepel in mijn bord en zet ’m terug. Een oom naast mij is aan de beurt. Ik kijk beschaafd glimlachend op en zie de complete familie met verbazing naar mijn bord staren. Het wordt ijzig stil. Ik kijk omlaag. In de doorzichtige soep ligt een bal. Eén bal… Wat heb ik gedaan…!? Ik kijk op en zie nu alle ogen mij aanstaren. De oom grinnikt zachtjes, gaat met de lepel door de terrine en iedereen raadt zijn gedachten: ‘Hij één? Dan ik 12!’ Zijn vrouw werpt me een blik vol plaatsvervangende schaamte toe. Eén bal en één solidaire tante van 67. Dit gaat de goede kant op.
Tegenover me draait een 9-jarige tweeling zich naar elkaar en voor er geproest wordt, pakken hun vader en moeder elk een kind in de nek. De jonge gezichtjes verstarren en hun haat rolt me tegemoet.
Van rechts daalt laatdunkendheid op me neer. De 84-jarige veteraan van ons gezelschap vermoedt gebrek aan mannelijkheid, of iets vegetarisch en dat is erger dan communisme.
Ik kijk niet naar de gastvrouw. Het intens beledigd zijn laat zich raden. Haar zwaarlijvige echtgenoot is de joker van de familie. Hij vraagt luid: ‘Kennen jullie die van die man met één bal?’ Zijn net zo imposante broer roept: ‘Die was er een kwijt!’ De mannen bulderen, maar snel zet de ijzige stilte weer in.
Ik trek mezelf uit het moeras. Met de lepel druk ik de bal plat en roer die door de soep. Triest zeg ik: ‘Zo eten ze soep in Noord-Korea’. Kelen worden geschraapt. Tranen verschijnen in ooghoeken. Mijn eer is gered en ik denk: Leed is als een soa. Je kunt het voor jezelf houden, je kunt het ook delen.

_______________________

Blog 183 / 26 juli 2020
SALAMI IN HET HIERNAMAALS

‘Heb jij dit gegeten?’, vraagt ​​mijn vrouw, terwijl ze een halfvol pak sandwichsalami voor me houdt. De resterende plakjes zijn beschimmeld en bedekt met microscopisch kleine wezens waarvoor er zeker alleen Latijnse woorden zijn, wat bewijst waarom dat een dode taal werd. Het pak is levendiger dan een kerstfeest in mijn familie.
Ik had de eerste helft ervan gegeten. Al mijn leven lang geniet ik van salami. Leg je al die worsten op een rij, dan kun je naar Bologna en terug zonder rijbewijs. Die salami was dit keer zo wit als ijs. Ik weet nog dat ik dacht: ‘Sinds wanneer maakt Ola salami?’
Terwijl mijn vrouw de biocultuur in mijn gezicht houdt, stamel ik: ‘Als dat in me zit, waarom ben ik nog hier en adem ik?’ Ze zegt: ‘Eindelijk stel je ook die vraag’.

Had de ter ziele gegane delicatesse zijn werk gedaan en is dit mijn leven na de dood? Ik voel aan mijn hoofd en denk: ’Dit is niet de hemel! Ik ben nog steeds kaal!’ En er ligt een tandartsrekening op tafel.
Het is mijn eigen schuld. Ik kijk nooit naar uiterste houdbaarheid. Daar had ik een traumatische ervaring mee. Ik was op een date. Zij vraagt: ‘Voor we verder gaan, hoe oud ben je?’ Dat vertel ik haar en ze antwoordt: ‘Ik betaal straks wel voor mezelf’.
Nee, ik leef! Mijn leven was ook niet aan me voorbij geflitst. Dat is één keer gebeurd. Vreselijk! Het had Pakistaanse ondertiteling.

Dan zie ik een twee derde lege fles Pouilly-Fuissé voor me staan. Dat is het! Franse alcohol neutraliseerde Italiaanse schimmels! Ik ben eruit en heb de les geleerd. Voortaan controleer ik houdbaarheidsdata. En met dezelfde toewijding als blijven genieten van Franse wijn, maar dat – zoals je zonder twijfel begrijpt – uitsluitend voor de veiligheid.

[ Trivia: deze blog voldoet aan het klassieke Hollywood scenario paradigma. ]

_______________________

Blog 182 / 24 juli 2020
HOOFD ERAF!

Je weet wat het ‘sneeuwbaleffect’ is? Iemand in Zwitserland wordt geraakt door een sneeuwbal, 24 uur later is het Great Barrier Reef verdwenen.
Eén beeld van een vermeende slavenhandelaar werd omvergeworpen, nu is het ’n rage. Ok, we moeten het verleden herzien, maar niet dat gehaast! Hoe wijs je een tourist de weg over 5 jaar? ‘Take the Prince Laan, go right onto Dizzy Gillisepiestraat, and there’s the Anne Frank Huis. By the way, it’s now called the Michael Jordan Mansion.’
In de trein naar Amsterdam sprak ik een kleurling uit Londen. Een radicale denker, maar met gevoel voor humor.

– Sir, Rembrandt’s sculpture must go. The money for his commissions was earned with slave trade. His brushes are dipped in blood.
– Oh really! I always wondered how he got those lifelike skin tones.
– Take Winston Churchill: responsible for bombing innocent civilians.
– And he was a smoker! His face should be on packs of cigarettes: Smoking may cause a British accent.
– How can anybody except a Nobel Prize? The man invented dynamite. What a blessing to mankind!
– Don’t worry. Most of the Nobel laureates are Jewish and mankind hardly blessed them too. Your point is western civilization must review its historic icons.
– Exactly! You should change the name of the Johan Cruijff Arena.
– What was wrong with Cruijff? Didn’t he pass enough to ethnic minorities?
– And your future queen Amalia should marry an African man.
– Now I’m all in! We’ll have the first generation Oranje-Nassaus with rhythm.
– You’re stereotyping.
– Perhaps, but stereo was thé invention of my lifetime. That and global warming is all I’ll be remembered for.
– Sir, all I want to say is, your past wasn’t a party.
– I couldn’t agree more. I don’t want to relive our Golden Age! Dental care was awful.

We nemen afscheid en ik ga aan het werk als comedian-tourgids: toeristen oud Amsterdam laten zien, gebouwd met geld o.a. uit slavenhandel. Wat een baan!

_______________________

Blog 181 / July 23, 2020
PARTY TIPS

Here’s a tip on how not to behave at parties. And please don’t say, “You must be an expert.”
Friends of my wife and me are getting married. I come alone. My wife can’t stand the groom. He’s a divorce lawyer and always tries to sell us his expertise. And being friends, we get a tempting discount. Our marriage is fine, but I think ‘a discount is a discount’. Anyway, my wife is uncomfortable with him.
At the party, there is a stunning buffet. The kind where you want to stuff your pockets to take home. The caterers know that is an idea everyone has. At the exit you are searched.
I’m standing with a plate in my hand and a man addresses me. He really wants to make his point. He speaks in italics. It sounds like all the time he’s quoting somebody.
He asks, Do you have a life insurance?
I say, What do you mean? Is something wrong with the buffet?
My question is: do you think about the future?
My future was getting a second plate, but I’m not that sure anymore.
I don’t want to upset you.
Well, if it’s not your intention, you’re doing a great job. Is it the scallops? They looked a bit too happy.
I know nothing of cooking.
Oh, there’s a lady walking around selling her culinary classes.
I don’t think you should sell your product at parties.
That settles it with insurance, I presume. I think I’ll get myself some more shrimps. Nice talking to you!

I actually had met that lady selling culinary classes. A very modest person. She spoke in lowercase characters, promised me a tempting discount. She asked what I did, I said comedian. Her husband loved jokes, she told me. I said, “Well, he’s married to you.” I lost the discount.
Maybe I’m a hard person to sell your expertise to at a party, but in general don’t try it. At that wedding, for me, it was easy to follow this rule. Nobody wanted to hear my jokes.

_______________________

Blog 180 / 22 juli 2020
TIME-OUT VOOR RECHTS

Mijn computer heeft een dicteerfunctie. Daarmee heb ik deze blog gemaakt. Dit is wat er gebeurde. Ik ben op de sportschool, ga met gewichten aan de slag en mijn rechterarm crasht. Ik bel mijn dokter. Hij vraagt: ‘Wat is gebeurd?’ Ik zeg: ‘Ik kreeg een gewicht aangereikt en dat was te zwaar.’
– ‘Dan zeg je toch: dat is te zwaar?’
‘Ja, tegen een jongen van 12…’
– ‘En toen?’
‘Ik begin en 30 seconden later zie ik het plafond. Mensen staan om me heen. Iemand houdt reukzout onder mijn neus. Mijn rechterarm zwelt zo gigantisch op. Ik verlaat het gebouw met de goederenlift.’
– ‘Je hebt er ijs op gedaan?’
‘Natuurlijk. Daarom ruikt heel Rotterdam Noord nu naar kokos.’
– ‘Trouwens, je bent toch rechtshandig? Heb je m’n nummer gedraaid met links?’
‘Nee, mijn linkerhand is slecht met cijfers. En zijn grammatica is ook abominabel. Ik typ een e-mail met links. Krijg ik antwoord van de CIA.’
– ‘Maar als je niet kan typen als comedian, hoe krijg je dan grappen op papier?’
‘Dus niet! En mijn verzekering weigert te betalen. Dat ik niet kan schrijven vinden ze geen verlies voor de samenleving. ‘’
– ‘Nou, gebruik rechts twee weken niet en doe links op een taalcursus.’

Dus met een hand tijdelijk gepensioneerd en een met een IQ van 35, eet ik aardappelpuree met een rietje. Maar als iemand me helpt een begin te maken, gaat spaghetti prima.
Links is wél muzikaal. Je moet hem het pianoconcert voor de linkerhand van Ravel horen spelen. ’t Is zo voorbij. Hij gebruikt alleen de zwarte toetsen. Hij is erg pro black.

Ik ga weer naar de sportschool. Die jongen van 12 ziet me en zegt: ‘Fijn dat u er bent. Vandaag maar een gewichtje van piepschuim?’

_______________________

Blog 179 / 21 juli 2020
LUCKY STRIKE

Mijn dierbaarste jeugdherinnering is na school westerns op tv kijken. Vooral indianen die van paarden vielen, fascineerden me. Ik klom boven op de bank en wanneer een cowboy schoot, viel ik eraf. Een keer kwam ik terecht op de hamster van mijn zus. We hebben de vlek nooit uit het tapijt gekregen.
Het werd helemaal mijn ding. Mijn eerste date: eindelijk het meisje thuis. We zaten op bed. Ze trok haar blouse uit. Ik viel op de grond.
In de krant stond een advertentie voor een cursus ‘Van Paarden Vallen – Indiaanse Stijl’. Het was een droom die uitkwam! De leraar was een oude Navajo-indiaan. Hij was heel Indiaans. Hij kende maar twee woorden Nederlands: nijlpaard en toiletborstel, en het is niet gemakkelijk van paarden vallen te onderwijzen met dat vocabulaire.
Zijn vader had in films gespeeld. Geen paard in Hollywood waar hij niet van was af gevallen. Zijn laatste film speelde op de Noordpool. Hij viel briljant van een ijsbeer, crashte door het ijs en verdronk.
Mijn Navajo-leraar was streng. Kwam je te laat voor de les, dan werd je gescalpeerd. Een keer verhoogde hij zijn prijzen. Hij informeerde ons met rooksignalen.

Daarna werd ik lid van een paardenclub, een heel chique. Mannen stapten vanuit hun Jaguar direct op hun paard. Dan knielde het paard, zodat ze hun auto konden afsluiten.
Natuurlijk koos ik voor de stijl ‘western’ rijden. Mijn paard was heel western. Hij rookte Lucky Strike. Het heette niet Rex of Bucky, maar Sigmund Freud. Niet alleen geweldig om op te rijden, je kon hem ook je problemen vertellen. Een keer deed ik dat. Het paard stond achter me terwijl ik in het hooi lag te praten. Een uur verstreek en het paard bracht € 175 in rekening.
Hij legde uit dat ’t leven draait niet om naar beneden, maar naar boven vallen. Ik antwoordde dat we in een post-materialistische wereld leefden en zijn advies achterhaald leek. Een half jaar liep ik rond met op mijn voorhoofd de afdruk van een hoef.

Maar het paard had gelijk. Het leven gaat om naar boven vallen en na het ontbijt altijd je tanden poetsen.

_______________________

Blog 178 / 20 juli 2020
PAK DE BAL!

Toen ik in de twintig was, had ik een tijdje een hond. ’t Is nogal een verhaal.
Ik lig op het strand en zie plotseling ’n wolk die sprekend lijkt op mijn belastinginspecteur. Ik ben perplex. Wat kan dat betekenen? Heb ik op mijn belastingaangifte de vakjes aangevinkt met niet genoeg emotie? Een pen gebruikt met het verkeerde zwart? Ik raak in paniek en duik weg onder 1,5 meter zand. Een week later graaft een hond me uit. Ik stink zo dat het dier spontaan dyslectisch wordt. Zijn eigenaar verschijnt en vraagt wat is gebeurd. De hond misinterpreteert wat ik vertel en bijt zijn baas in zijn been. Ik schaam me dood, bied aan het dier te kopen. De man zegt: ‘Ben je gek? Mijn vrouw houdt van die hond. Mijn drie kleine kinderen zijn met hem opgegroeid. Hij betekent alles voor ons… Wat bied je?’ Ik kom thuis met een imperfecte, dure hond.

Nu had ik gelezen in ‘Liefdesleven voor Dummies’: laat je hond in een park snuffelen aan een hond die wordt uitgelaten door een vrouw. Dat is het plan, maar mijn hond is alleen aantrekkelijk voor honden met dezelfde tekortkomingen. Hoe vind ik een dyslectische hond, uitgelaten door een sexy blondine? Het duurt maanden, maar dan: Jackpot! De honden snuffelen aan elkaar. De blondine is prachtig en gewillig. Ik zei: ‘Hallo’. Ze misinterpreteert me en bijt in mijn been. Ik ben op slag verliefd. We beginnen een affaire.

Ze vertelt dat haar hond alleen woorden begrijpt met meer dan 6 lettergrepen. En het is niet eenvoudig om ‘Pak de bal’ te roepen in woorden met 6 of meer lettergrepen. Een fortuin had ze uitgegeven aan nooit teruggebrachte ballen. En zij heeft hetzelfde dyslexie. Dus in bed lees ik belastingaanslagen voor. Zij fluistert sexy dingen als: ‘Slavernij was toch niet zo erg’. Ik zeg dat als het haar ware gevoelens zijn, mensen over 300 jaar haar beeld omvergooien.

Op een dag laat ze onze twee honden uit. Zij ontmoeten twee soortgenoten: dyslectisch en uitgelaten door een prachtige blonde man. Zijn ogen ontmoeten die van mijn vriendin. Er wordt wat gesmalltalkt, wat gegiecheld, wat benen gebeten. Ze gaat er met hem vandoor en ik heb mijn hond nooit meer gezien.
Sindsdien, ben ik op ’t strand, vóór ik naar de wolken kijk, zet ik mijn bril af.

_______________________

Blog 177 / 19 juli 2020
KOEKJES VAN ALDI

Afgelopen week was ik zó vaak in Amsterdam als tourgids/comedian, dat ik de stad bijna beter ken dan Rotterdam. Dat is als meer weten van seks met je buurvrouw dan met je eigen vrouw. In het geval van mijn buurvrouw is dat geweldig.

Ik lig uren wakker na een lange dag gidsen, ga eruit om een kop thee te zetten en hoor ik iets in de woonkamer. Ik doe er ’t licht aan en daar is een man bezig een schilderij van de muur te halen. Duidelijk een inbreker. Op de vloer staat de karakteristieke jutezak waar een kandelaar uit steekt. Ik weet dus wat hij is, al héb ik niet eens ’n kandelaar.
Je wilt iemand niet laten schrikken, dus ik kuch discreet. Hij draait zich om en zegt: ‘Gast, ik ben bezig!’
– ‘Natuurlijk, sorry, maar ik woon hier. En trouwens, waarom pak je dát schilderij en niet die uit de achterkamer. Die is meer waard.’
– ‘Dat denk jij! Deze is 20e eeuw en dat brengt meer op dan die ouwe achterin.’
– ‘Zo, je kent je vak!’
– ‘Zie ik er uit als een amateur? Meneer, het is ’n echt beroep. Je wil niet weten wat ik betaal aan Arbeidsongeschiktheidsverzekering.’
Hij zet ’t schilderij wat hard neer.
Ik zeg: ‘Rustig, zo wordt mijn vrouw wakker’.
– ‘Oh ja, vrouwen, die gaan gillen.’
– ‘Met mijn vrouw ben je slechter af. Die begint een “goed gesprek” …Ik wilde eigenlijk thee zetten.’
Hij zegt: ‘Dat klinkt lekker.’

Even later zitten we aan de keukentafel. De man vertelt: ‘Kijk, wouten komen niet meer langs voor inbraak. Je moet naar de website. En dan ’t geslacht van de dader invullen? Is geen vakje meer voor!’
– ‘Ze willen niet aan seksediscriminatie doen.’
– ‘Precies! Etnische achtergrond invullen? Vergeet ’t maar.’
– ‘Kan ik in komen. In no time, word je voor profileren op social media afgeslacht.’
– ‘Zo is het. Lekkere koekjes trouwens.’
– ‘Ja, van de Aldi.’
De deur gaat open en daar staat mijn 16-jarige zoon. Met slaperige ogen zegt hij: ‘Ik wil ’n glas water, maar de kraan in de badkamer is weg’.
‘Ja,’ zegt de inbreker, ‘ik ben aan ’t verbouwen en ik heb er een nodig’.
Mijn zoon kijkt mij aan: ‘Is dat ’n inbreker?’
De man fronst zijn wenkbrauwen: ‘Slimme jongen!’
Ik zeg: ‘6 gymnasium’.
Mijn zoon pakt een glas water. De inbreker zegt: ‘Neem er ’n koekje bij. Ze zijn lekker. Van Aldi’.
‘Weet ik,’ antwoordt mijn zoon, ‘we kopen ze daar’. Ik vul aan: ‘We doen samen de boodschappen’.
De inbreker complimenteert: ‘Groot gelijk. Kinderen moeten meehelpen in het huishouden’.
Mijn zoon stapt de keuken uit: ‘Welterusten’.
De inbreker zegt: ‘Ja, welterusten en doe je best op school hè!’
Dan tegen mij: ‘Ik moet weer verder’.
We staan op. Ik zeg: ‘Dan ga ik maar verzekeringspapieren invullen. Ik denk niet dat ik je kan tegenhouden’.
– ‘Ik héb een zwarte balk karate…’
– ‘Zo! Ik gele band judo.’
– ‘Ik stuur volgende keer m’n zoon, die heeft de witte band, die kun je wel aan. Hij is 6.’
– ‘Neem ik die in een houdgreep, dan is dat gelijk kindermishandeling.’
– ‘Maak je geen zorgen,’ zegt hij, ‘daar komt de politie ook niet meer voor. Bedankt voor de thee.’
– ‘Graag gedaan.’

Ik vul de papieren in en stap in bed. Mijn vrouw is wakker en vraagt wat al het geluid beneden was. Ik zeg: ‘Weet je, dat schilderij in de voorkamer waar je altijd zo’n probleem mee had?’ Ze antwoordt: ‘Ja, wat is daarmee?’ Ik zeg: ‘Dat probleem is opgelost’.

_______________________

Blog 176 / 17 juli 2020
LIMBURG FOREVER

De laatste tijd is de muziekindustrie geweldig getroffen. Afgelopen weekend in Maastricht merkte ik hoe ver musici gaan voor brood op de plank. Op een winderige, regenachtige hoek van de straat speelde het complete orkest van André Rieu. Een hoed op de grond. Ze waren in voor verzoekjes. Ik was in een jolige bui. Ik vroeg of om Wagner’s Walkure. Ze speelden het schitterend. De eerste keer dat ik Wagner hoorde in een wals-tempo.
André vertelde me over verzoekjes: Polen die vragen om Bohemien Rhapsody in een niet-gay versie, en ‘bro’s’ die een ​​rap-versie van de Nessum Dorma willen.
Ze speelden zelfs op de camping. Helemaal in stijl: de vrouwelijke violisten met ‘Beethoven Forever’ getatoeëerd op hun borsten en de mannelijke cellisten helemaal kaalgeschoren behalve hun kuiten.

Ik was niet in Maastricht voor stand-up comedy. Maak je mensen in Limburg aan het lachen buiten het carnavalsseizoen, dan wordt er geschoten. De gelukkige uitzondering zijn de stand-up comedy-avonden georganiseerd door Maja Marčič. Als je haar niet kent, ze is de grappigste comédienne sinds Brigitte Bardot. En als je Bardot niet kent: als die in Titanic had gespeeld, was het schip je niet opgevallen. Maja ontmoette ik toen ze me een lift gaf naar Groningen waar we zouden optreden. Ik was betoverd, vergat volledig mijn set en die avond las ik voor uit een telefoonboek. Mensen zeiden dat ik nog nooit zo grappig was geweest.

Hoe dan ook, Limburg is bijzonder, eigenzinnig. Tijdens de oorlog dachten ze dat de Duitsers door Den Haag waren gestuurd.
Het is de reis waard, maar lees de touristische informatie beter dan ik deed. Ik had enorm bekijk op ’t Vrijthof in Maastricht met moonboots en ski’s.

_______________________

Blog 175 / 16 juli 2020
LEUKE JURK

Je kent me. Ik help graag mensen. Laten zien hoe ze verder komen in het leven. Als padvinder bracht ik oude dametjes naar de helft van de straat en zei: ‘En nu eens kijken hoe je het zelf doet’.

Een vriend belde en wilde dat ik op een dinnerdate ging met een dame. Een nieuwe dame, onlangs had ze een geslachtsverandering ondergaan. Maar nu lukt het niet afspraakjes te krijgen. Niet alles was goed gegaan in het ziekenhuis. Ze heeft geweldige borsten, maar niet op de juiste plaats. En haar verzekering betaalde de helft van de kosten. Ze heeft dus nog borsthaar, maar alleen aan de linkerkant.
Ik zei dat ik getrouwd was. En mijn vrouw is een jaloers type. Een keer maakte ze kalkoen, en het beviel haar niet hoe ik er naar keek. Midden in de nacht begroef ze de kalkoen in de tuin. En hoewel ik graag help, is het dus uitgesloten, onmogelijk, vergeet het maar. Mijn vriend zegt dat die dame er € 1000 voor over heeft. Ik vraag: ‘Hoe heet dat restaurant?’

Twee dagen later zit ik in romantisch kaarslicht tegenover de vrouw. Ze zegt: ‘Mijn naam was Bob, maar dat is voorbij’. Ik knik begrijpend. Ze zegt: ‘Je mag me Rob noemen’. Ik bestel een whisky. Ze wil er ook een, maar in een sherryglas. Ik zeg: ‘Je wilt geen argwaan wekken’. ‘We begrijpen elkaar volledig,’ antwoordt ze en knijpt in mijn hand. Ze breekt drie vingers.
Een vraag speelt in mijn gedachten: wat gebeurt met de dingen die ze ‘daar beneden’ verwijderen? Ze zegt: ‘Ik heb ’t meegenomen in een groot glas’. Ik antwoord: ‘Dat moet heel decoratief staan op de schoorsteenmantel’. ‘OMG,’ zegt ze, ‘je hebt zo’n goede smaak,’ en ze begint haar been tegen het mijne te wrijven. ‘Voel je je daar ongemakkelijk bij?’ informeert ze. ‘Helemaal niet,’ stotter ik, ‘maar scheer je de volgende keer graag’.

Twee uur ’s nachts zijn we in haar appartement. Ze doet de deur op slot en zegt met een baritonstem die Placido Domingo jaloers zou maken: ‘Op dit moment werken mijn hormooninjecties niet meer’. ‘Laat me raden,’ vraag ik, ‘Je hebt er geen extra in de koelkast?’ Ze zegt: ‘Nee, ga op bed zitten’. Ik vraag: ‘Kun je niet iets anders doen met hetzelfde effect? Ik weet het niet… Een mentholsigaret roken? De Vraag & Antwoord rubriek lezen in Libelle?’ Ze doet haar pruik af en zegt: ‘Zet die op’. Door mijn 30 jaar in het bedrijfsleven, realiseer ik meteen dat dit niet het moment is voor onderhandelen. Haar wimpers gaan af, haar rok en schoenen uit. Ik moet alles aandoen. Ik zeg: ‘Ik heb niets tegen intimiteit, maar je hebt geen idee hoe onhygiënisch ’t is om iemands schoenen aan te trekken’. Ze loopt de kamer uit, draait zich in de deur om en fluistert: ‘Ik haal het grote glas’. Als ze uit de kamer is, spring ik uit het raam en ren weg. Hou de pruik vast, til de jurk op en probeer grip te houden op de hoge hakken maat 47. Een man achter me roept: ‘Je verliest een wimper’. Ik roep terug: ‘Je mag ’m houden!’ ‘Ik heb er al twee,’ is het antwoord. Ik kijk om en er staat een man in jurk, pruik, stiletto’s. Ik vraag: ‘Zeg het maar, je helpt graag mensen’. ‘Veel te veel,’ zucht hij.
Even staan we allebei in stilte, uitgeput van het rennen en de schaamte. Dan zegt hij: ‘Zullen we een koffie pakken?’ ‘Geweldig,’ antwoord ik en we wandelen weg. Hij zegt: ‘Leuke jurk’. ‘Oh, dank je wel,’ zeg ik, ‘die van jou staat je ook goed’.

_______________________

Blog 174 / 15 juli 2020
LIEFDE ACHTER GLAS

Het verhaal hoe stellen elkaar hebben ontmoet, is vaak fascinerend. Bijvoorbeeld dat van mijn ouders.
Mijn toekomstige vader was gek op kaassoufflés. Een Nederlandse culinaire uitvinding, als die er tijdens de oorlog was geweest, dan waren de Duitsers vrijwillig vertrokken. Het was de jaren vijftig en ze werden verkocht bij een lokale automatiek. Door het glas zag hij daar een mooie jonge vrouw aan het werk. Nu was hij bijziend en kon gehaktballen of frikadellen niet echt van haar onderscheiden, maar ’t was echte liefde. Roekeloos stak hij zijn arm door zo’n raampje en probeerde de schoonheid aan te raken. Ze deed een stap opzij en hij opende nog een raampje en reikte er doorheen. Ze deed weer een stap opzij. Dit ging maar door en al het openen kostte hem acht jaar zakgeld.

De automatiek kreeg een vacature en dat was de kans bij haar te zijn. Hij solliciteerde en werd aangenomen. De vacature was echter ontstaan doordat mijn toekomstige moeder had opgezegd. Hij moest weg en begon zijn baan te saboteren. In plaats van de vakjes te vullen met snacks, plaatste hij hamsters en tampons.

Hij werd ontslagen en ontdekte dat ze nu voor het Leger des Heils werkte en soep serveerde. Hij verscheen daar alsof hij dakloos was. Zijn binnenkomst zorgde voor opschudding. Hij klaagde over het ontbreken van parkeerservice en dat hun wijnkaart bedroevend was.
Toen ontmoetten de twee elkaar eindelijk. Ze gaf hem champignonsoep en hij vergat totaal zijn allergie voor paddenstoelen. Dus na een hap, in plaats van een huwelijksaanzoek, kreeg hij een aanval en reciteerde de complete Dantes Inferno. Ze was enorm onder de indruk en na vier uur zei ze: ‘Ja’.

De twee waren over die automatiektijd erg nostalgisch en stelden in de woonkamer een enorm aquarium op, waardoor ze elkaar aankeken. Ik vroeg me altijd af hoe ik door een aquarium ben verwekt. Misschien zwom sperma naar de overkant. Dus voor hetzelfde geld was ik nu een halve kikker, maar dat ben ik niet en dat is de happy end.

_______________________

Blog 173 / 14 juli 2020
‘EN? BEVIEL HET?’

Lock-down was er niet voor de lol, maar je kon er iets positiefs uit halen. Ik las een boek over zelfverbetering. Gelukkig kon het boek mij niet teruglezen. Het zou zichzelf op de zwarte lijst hebben gezet.
In de winkel wist ik meteen: dit is voor mij! Op pagina 1 werd de vraag gesteld: ‘Heb je moeite met het maken van keuzes of niet?’ Tussen die twee kon ik niet kiezen.
Het boek zei dat als je kennis kunt delen, doe dat dan! Dus nadat ik het uit had, gaf ik ’t aan een vriend. Hij begreep goed dat ik ’m een ​​boek gaf over zelfverbetering. Ik heb hem nooit meer gezien.

Momenteel lees ik een intellectueel boek. Het kwam met extreem intellectuele aanbevelingen achterop als: ‘Verbluffend gemiddeld aantal lettergrepen per woord,’ en ‘Lees het! Hier maken ze nooit een film van’.
De beste plek om het te lezen is uiteraard te midden van interlectuelen. Dus ik nam het mee naar een Art House-bioscoop met een Nouvelle Vague-film uit de jaren 60. Een existentialistische film: de ondertitels bestonden alleen uit punten en vraagtekens.
Ik had amper drie pagina’s gelezen toen ik moest vertrekken. Je mocht geen staande lamp meebrengen.
Een fascinerend boek! De auteur schrijft dat hij enorm beïnvloed is door Duitse filosofen. Daarom zet hij umlauten op klinkers.
Hij onderzoekt de zin van het leven vóór de oerknal. Ik geloof niet in leven vóór de oerknal. Anders hadden ze ook toen wel antidepressiva verkocht.
Als ik het uit heb, geef ik het door. En dan kijk ik beter uit. Wat is het nut van kennis als je geen vrienden overhebt?

_______________________

Blog 172 / 13 juli 2020
‘UND LINKS SEHEN SIE…’

Zaterdag was ik op de Wallen in Amsterdam. Ja, zeg het maar: ‘En woensdag ook al! Lukte ’t toen niet? Kreeg je ’n voucher?’ Heel geestig. Woensdag liep ik mee met Trigger Tours & zaterdag was ik twee keer tourguide-comedian voor hen. Oké?
En ik had er een ‘1943 déja vu’: alle touristen op straat spraken Duits. De reden is simpel: Engeland zit op slot. Je hoort voor de ramen dan ook niet voortdurend: ‘F***ing awesome’, maar eerder: ‘Rießig interessant!’

Ik tourde in het Duits. Mijn zoon is tweetalig opgevoed. (Die zin staan in de ‘Voltooid Tegenwoordige Tijd’. Hopeloos te denken dat je een 16-jarige nog kan opvoeden.) Ik zeg dus tegen die jongen: ‘Jij moet die tours doen! Jouw Duits is beter dan het mijne’. Hij antwoordt: ‘Beter…? Jouw Duits is niet eens Duits’.
Gelukkig dachten mijn groepen er anders over. Ik kreeg complimenten. En ja, zeg het maar: ‘Michel, dat is allemaal Wiedergutmachung’.

Met mijn eerste groep lopen we langs een andere groep met gids. Ik kan ’t niet laten te zeggen: ‘Jullie zijn beter af bij Trigger Tours. Die gast is een amateur’. En dat láátste hoort die gids nét. Om 20 uur wacht ik op de tweede groep. Komt die gids aangelopen. Ik vraag quasi onschuldig: ‘Hoi. Voor wie werk jij?’ Hij kijkt me strak aan en zegt: ‘Trigger Tours’. Ik stamel: ‘Ah, geweldig! Ik ook. We zijn collega’s. Wat vrésélijk leuk. En hoe is jouw naam?’ Hij nam het goed op, toffe gast.

22:30 uur klaar. Ik pak snel een Dürüm met alles erop en eraan en spring in de trein. Een conducteur zegt: ‘Doet u gelijk uw mondkapje op’. Ik grap: ‘Sorry voor m’n corona!’ Hij antwoordt: ‘Het is eerder: sorry voor m’n knoflook’.

_______________________

Blog 171 / July 12, 2020
WAKE ME UP WHEN IT’S OVER

As I mentioned before, lockdown didn’t make a chef de cuisine out of me. But I started writing. I wrote an autobiography and showed the draft to a publisher. He saw potential, only I should rewrite it without me in it.
He was very helpful. He gave me a book called, “How to write a bestseller autobiography while being boring.“
It starts with basic tips such as: 1. Write an autobiography of an interesting person. Call him Rudi. 2. Replace “Rudi” for “I.”
I gave it a try and showed the publisher a draft. He was baffled. He said: ‘You discovered the North Pole ánd penicillin?“
Perhaps field research would help. I read Mein Kampf. You got it free with a crate of Waldsteiner beer. The book teaches two things: for success in politics, you possibly gotta kill a couple of millions of people. A secondly: never overcook leek.
I made a new draft, gave it to a friend. He said, “I’ll read it in bed. Perhaps it helps me to fall asleep.” The next day, he was in a coma.
Anyway, I persisted, turned it into a comic film script. A producer asked me for a summery in two words. I said: About me. He replied, “I thought it was a comedy?“
Then I understood my problem! When I was 8, for school, I wrote a story about myself. I found it back. In the margin the teacher had written it had potential, only I should rewrite it without me in it.

_______________________

Blog 170 / July 10, 2020
WHAT’S COOKING?

We had our lockdown. And a lot of people became enthusiastic for cooking. Not me. Why does coughing in your armpit makes you wanna join culinary classes?
I’m not an easy person when it comes to eating. As a child I was difficult. My parents said: ‘If you don’t eat your vegetables, we’ll have you adopted’. As I sat stupefied, my sister went to pack my suitcase.
Don’t get me wrong, my parents were great people. They gave me the train fare.

Long ago, I had a girlfriend. But it was stressful. She put her dinner on the table and I said, “Is this the culinary way of saying it’s over?“
Cooking was never my thing. I went to a friends dinner. Everybody would make one course. I brought dishwashing liquid.
True, I can be undiplomatic. You know I have a German family, and over there it’s tradition at Christmas to eat red cabbage. But my mother-in-law made every year different vegetables. On the other hand, she was traditional. All vegetables tasted like red cabbage. I asked her for the recipe how to do that. After that, we had a tense relation.
But my wife told me, I was still in her will. After her death I would inherit her arthritis.
Then my mother-in-law made meatloaf. I said I understood why Adolf Hitler became a vegetarian. I wasn’t welcome anymore at family dinners.
One time I sneaked in, disguised as Hermann Göring. It didn’t work out. The dinner was also attended by the real Hermann Göring.
I gave it one more try. I came as a tree. They put me in the fireplace.

At home, my wife cooks. For 25 years. And given my response to her cooking, every five years she asks to be granted parole.
So corona didn’t turn me into a cook. There’s just one virus that will get me in the kitchen: divorce. And like all men married as long as me, I take a daily vaccine against that: Johnny Walker.

_______________________

Blog 169 / 9 juli 2020
COMEDY GUIDES OP DE WALLEN

Gisteren geen blog want ik had een werkbezoek aan de Wallen in Amsterdam. Ja, zeg het maar: ‘Werkbezoek? Als jij voorbij komt, dan hangen de dames een bordje op: Gesloten voor lunch’.
Ik liep mee in een Duitstalige tour met Stan van Trigger Tours. Een puike gids en zijn Duits klonk de deelnemers heel vertrouwd. Hij legde uit hoe hij dat leerde: ‘Veel kijken naar Der Untergang’.
Voor de Duitsers was het aanpassen: er kon gelachen worden. Inderdaad, ik kon mijn mond niet houden. Maar Stan is ook grappig.
Oost-Europese vrouwen doen ’t goed op de Wallen, want Hollandse prostitués is ook niet alles. Je eerste kwartier babbelen ze over het weer.
En corona seks is anders! In een persconferentie zei Marc Rutte: ‘Zie voor de veiligheid tijdelijk af van de missionaris-positie’. Het leek bijna dat hij wist waar hij over sprak.
We passeerden de Bananenbar: dames & bananen… En niet shakes en smoothies. Kun je je voorstellen, zie je die show, hoe daarna een banaan je smaakt?
Bij de uitleg over coffeeshops bleken de Duitsers de tolerantie hier al goed te kennen: ‘Jullie hielden ’t 5 jaar met ons uit!’
Ergens op de Wallen kun je staan in dat typisch rode licht. Wat blijkt? Je ziet er stukken beter uit! Dat vertel ik thuis aan mijn vrouw. Nu hangt ze rood licht op overal in huis waar ik kom.
De Trigger Tours is een aanrader. Boek ’m HIER

_______________________

Blog 168 / July 7, 2020
I DON’T MIND

Here’s a surprise. When I was six, I had a big head. Kids would call me blockhead. You can laugh. It’s okay. Later in bed I’ll cry.

Anyway, as a kid, I didn’t mind. I was an advanced thinker. Very advanced. If I was bullied, I would retaliate. I’d say things like: ‘I hope your stock portfolio crashes,’ or ’May your family break up over dividing your heritage’.

I’ve always been advanced. When I was 12, I almost became a father. With my sister’s Barbie doll. My sister was 13. She found out and took revenge. She seduced my action man doll. She became pregnant. Which was amazing because those plastic dolls have nothing ‘down there’. I learned you can be sexually successful while having nothing. Very reassuring for me because at the age of 12, I had nothing.

Now in your 20s, you’re an adult. At least, I was busy thinking I was one.
Nobody said blockhead. People looked at me and said: ‘You must be very intelligent’. I would smile and say: ‘Yes, but we can still be friends. I like contrasts’.
Then in my 30s, I started losing my hair. Nobody said blockhead. Guys would say: ‘Hey, you’re getting bold!’ And I’d say: ‘Correct. You’re looking at your future’.
Even women would point it out. Except for one. She looked at me and said nothing. That was the best thing I’ve ever heard.
I looked at her. I said nothing. It was love at first sight. We got married and we still are.

Now, at my age, people ask me at the most: ‘So, where do you live?’
I don’t mind. I just answer: ‘Yeah, I know I have a blockhead’.

_______________________

Blog 167 / July 6, 2020
LOVE & MONEY

I told you my son is 16. That’s the teenager age when growth is fully out of control. He buys a pair of jeans, he leaves the store, he already needs a bigger size.
His bicycle got too small, so we go to a bike store. And the guy from the shop says, “At that age, they need a new bike every year and a half.” My son goes for a test ride. I say, “Be back in a year and a half.” The man says jokingly, “Be back in 15 minutes, or I’ll beat up your dad.” My son leaves with a big smile. I shout, “Be back in 10 or I’ll beat up the man from the store.”
So we’re waiting. And the guy says, “Don’t worry. The kid looks well-educated.” I answer, “Correct. His mother is German. When he was one, he could click his heels. He’ll be in time. He respects his father or as he calls me, ‘his credit card‘ .”
My son returns in 9 1/2. He tells us an emergency stop takes 3 meters. And he had an elderly lady at 2. The man from the store asks, “Was she hurt?” I ask, “Is the bike hurt?” The lady was going to need a new hip, but she was happy that at least this day brought something new.
My son loves the bike. It’s big, heavy, brown, a bike rack at the front. I didn’t understand. It’s not fast, manly, slick. My son explains, “Dad, those are criteria out of the time you were young, when you had more hair on your head than now on your back. and you could get out of bed without moaning.”
We come home with the bike. My wife loves it. She understands teenagers. She just finished a book about adolescence written by a German professor. 1,200 pages, 365 illustrations and a reference index. The average German quick read. She tells our son her liking of the bike is a sign of her motherly love. He highly appreciates motherly love and asks for her credit card.

_______________________

Blog 166 / July 5, 2020
TIME HEALS A LOT

It looks like I never bothered you with my medical history.
I got a post-stress trauma syndrome, at birth. I come out of my mother and look over my shoulder. I see Stalingrad. I consider my father a war criminal.

That trauma lead to a split personality disorder. I was half narcissistic, half cactus. All day long I would look in the mirror and see a plant. My doctor didn’t know whether to refer me to a psychiatrist or a garden center.
I go into psychoanalysis just for the narcissistic side. Half my head is on the couch. The psychiatrist listens with one ear and takes notes in incomplete sentences.
I can get a discount if I was abused as a child. I ask my parents. They say they never abused me. I say, “Do you realize what this is going to cost me now? And why not? Was I ugly?”
The psychiatrist cures my narcissism. He convinces me I am boring and have no sex-appeal. He advises advanced therapy for people who suffer from being boring and lack of sex-appeal.

Speaking of multiple personalities, everybody has a male and a female side. One time, I have an out of brain experience. My male side is putting out the trash. Another time, a friend is having problems. I put just one arm around him. Only my female side is empathic.
My two sides don’t get along. The female half gives in. Then I have male superiority disorder. My doctor comforts me. He says this is what 95% of men have had in the last 6,000 years.

Anyway, I’m fine now. Psychological problems regularly disappear over the years. You never hear of 80-year-old serial killers. But don’t ask an 80-year-old man who collects stamps what he collected when he was young. He may answer, “Severed heads.“

[ I failed to post a blog last Saturday. Sorry! Too busy with my first double bill stand-up since March at the great Improv Den Haag at the Theater in de Steeg. Check it out! ]

_______________________

Blog 165 / July 3, 2020
CYANIDE AND MEATBALLS

We are living in a 1.5 meters society. It works wonders for hygiene. They are considering for public lavatories. Women should to be 1,5m away from the bowl. They sit on a ladder. They protrude from the top of the toilet cubes. And men should stand 1,5m away from the urinals. This can be devastating. The other day, I’m at a urinal. A friend next to me asks something. I reply, talk with both hands. I have no control and 20 seconds later, I look like I’ve been wading through a rainforest.

I hope the 1.5m is still there the next Halloween. They’re quite a few kids in my street I hate. They ask for candy from 1.5m. I throw massive bars of chocolate. Knocking them out. Unconscious kids pile up at my front door.

Last Halloween was different. Some children step up intimidating close, you can smell what they’ve eaten. One asks for chocolate. I say, “You want chocolate after red cabbage with meatballs?” Then his friend wants chewing gum. And I laugh and say, “Everybody knows you shouldn’t have gum after kebab!”
They run off crying. Then the kid of the chocolate, his father shows up. He says I upset his child. I say, “I’m sorry. If I knew you were his father, I’d given him cyanide.” 20 minutes later his wife is at the front. She recognizes me as the guy from the rainforest. She says I upset her husband. He took the kids’ cyanide. She cries, “And that after my red cabbage with meatballs!” Then she becomes intimidating. I don’t mind. She’s very attractive. She could easily be Beyoncé’s stepmother.
My wife appears. She says dinner is served. She recognizes the woman and says, “You’re the mother of the child who gave our dog cyanide.” The women engage in small talk. I sneak out, call my son for dinner. We sit down. I start eating but he refuses. He says he will not eat red cabbage with meatballs with somebody who smells like he waded through a rainforest.

_______________________

Blog 164 / July 2, 2020
BEFORE SEX, READ THE SMALL PRINT

There’s now this thing of consented sex. If one of the parties doesn’t fully agree, it can count as rape. And if both parties don’t agree then it’s called married life.
But actually, it was there many years ago. I had a girlfriend. And our relationship was not going well. After we had sex, in an act of malice she dragged me to court and said she hadn’t agreed on it. And I said I hadn’t agreed on it. We were sentenced for mutual sexual assault.
They put us in one cell. We made up. And again our relationship blossomed. We had great sex. Then we were early released. The other inmates complained our lovemaking was too loud.
Which I can believe. My girlfriend was a major in old languages, and she would moan in Latin. I was studying mathematics at a time. I would scream mathematical equations.

We decided to get this consented thing out of the way. On Friday nights we spent three hours filling in forms. They were very detailed. She wasn’t allowed to say more than five times ‘Oh my God’. And if I afterwards forgot to say ‘That was wonderful darling’, I would be fined €150.
One time I accidentally skipped a question. So I wasn’t allowed to say sweet things. Instead, at the peak of my sexual performance, I said things like: ‘We should ask the Rosenbergs for dinner,’ or ‘This weekend I’m going to clear out the garage’.

Then over breakfast, we would fill in evaluation forms. We analyzed recordings, and we had to sign that we were committed to work on improvement.

As I said, this is years ago. We broke up. And in an act of malice, she published her part of the evaluation forms. It became a bestseller among feminists.
Then I published my side of the evaluation forms. And that became a bestseller among Neo Nazis.

_______________________

Blog 163 / July 1, 2020
CHILD MODEL

When I was seven, I had a brief career as a photo model. The police wanted to make a folder to warn children about the dangers in traffic. They needed a photo of a child hit by a car. My father was with the police. He was very motivated. He said I would volunteer.
So I was laying in the middle of the street. My bike on the ground. Red makeup on my face to suggest blood. The photographer said it didn’t look realistic. He tried everything: ketchup, tomato soup, red door paint. Nothing worked. They decided I should be hit by a car. My father agreed. He was very motivated.
It was a massive accident. My bike totally smashed. I was totally smashed. But they were kind. They gave me a candy bar.

I was asked again for a photo about the risks of getting burned in the kitchen. This time they were very efficient. They set me on fire. I spent two hours burning in a smoke-filled kitchen. The photographer was out for lunch.

Next was a photo of the risk of drowning. I had a sense of what was to come. At night, I secretly took swimming lessons. So at the shoot, I was an expert swimmer. But it was the daytime. And I only knew how to swim at night.
Again they were efficient. To keep me under, my swimming trunks were filled with lead.

Another photo was about stealing your mom’s purse. I had lost my enthusiasm. They called. I didn’t answer. The police surrounded our house. I should come out, my hands above my head, holding my mothers purse. I complied. Next I was asked to pull a face like a criminal. I thought it was ridiculous. I lowered my arms. They opened fire. He missed me, but they killed my dog. But they were kind. They gave my dog a candy bar.

[ And you thought this was made up? On the left: me, 7 years, in the “accident” with on the left my father. Right: his commissaris-hat. ]

_______________________

Blog 162 / June 30, 2020
HIDE & SEEK

I bought a new car. Let me tell you why.
I always struggled to find my car in parking garages. One time, I come home with the wrong car. Now my wife is very particular in these things. She says: ‘We drive a gray Volvo, not a pink Volkswagen’. And I giggle and say I’m colorblind, and I do not hold a grudge against the Germans.
I go back with the car. I find the owner. He is very angry. He takes his car. I take the one he accidentally chose. A green Volkswagen. I don’t dare to come home with that car. So I have it quickly painted gray and the hood logo changed. My wife finds out it’s a Volkswagen. She says the interior smells National Socialistic.

My Volvo is recovered and to make spotting it easier, I put huge letters on the sides saying ‘FOUND IT’. The police orders me to remove it. In traffic, it distracted a driver, and he killed a pedestrian. Later that turned out to be a wanted criminal. I get my lettering back.
My wife is not happy with it. When she drives the car, people think ‘Found it’ refers to my difficulty in finding it partner. Which is true, I had trouble finding a partner. In the past, there was no Tinder. We placed ads in the newspapers. I spent enough on ads to make up for the damage from Hurricane Katrina.

I exchange my Volvo for a used car with a self-driving function. If it is parked too long, it will drive to your house. The first time it drives to the home of the guy who sold me the car. He now lives in Copenhagen. Like a dog walking back to his first owner. He tells me he is touched by the gesture of his old car. And if he sends it back, he would hurt the car’s feelings.

Now I’m driving one that’s very easy to find. A yellow Volkswagen. And I persuaded my wife to accept the smell of the interior. I bought her black boots.

_______________________

Blog 161 / June 29, 2020
THE BAKING BREAD MYSTERY

We are going through strange times. While sitting at home, I thought I’d try something new: baking bread. I mix the ingredients, put them in the oven. The next morning: the oven is empty! No bread! What happened?
It’s probably not a burglary. We had a burglar once. He felt so sorry for our poor interior. He left behind a TV and a laptop.
My son wasn’t happy with the laptop. He sent it back. Got a refund.
My wife and son are the usual suspects. I question them. Show no mercy. I waterboard them. Unsuccessfully. They are good swimmers.
Now, I’m a poor swimmer. When I was six years old, I was in a swimming class. You were put in the pool. The water came to your chin, and you had to walk across. The swimming teacher and the guy who filled the pool didn’t get along. That morning, the pool had a foot extra of water. My entire class drowned. I survived. This was in the 70s. I wore beach shoes with platform soles.

Anyway, I had filmed my baking experiment. I put the film on YouTube. In 24 hours I have a 1 million views. I make an apple pie. 6 million views. Meatloaf. A billion. I receive an offer to have my own cooking show on television, called The Baking Houdini, which is ridiculous. Houdini couldn’t bake.
Then I get a call from the mob. They want my expertise to make people disappear. I decline. I say I only do edibles, but for solid cash I am willing to take on interns.

What had happened was that instead of putting ingredients in, I took them out. After 4 weeks, I discover in my kitchen 300 kg of flour, 900 L of milk, and enough sugar to sweeten the Pacific.
Journalists come to interview me. They insist on hearing why I forgot the ingredients. They waterboard me. I tell about my swimming lessons as a child. They feel very sorry. They leave behind a TV and a laptop.

[ Trivia: I started this today and finished it at 7:55am. But sometimes I have days 5 hours writing comedy & not a word survives. ]

_______________________

Blog 160 / June 28, 2020
FRANK HELPS OUT

Let me recount about this thing I had to write.
I sit in front of my computer opposite a man I call Frank. That’s his name.
Frank is about to tell me the story of his life. He starts with, “Once.” I find that predictable and I clear the word on the screen. But I accidentally delete, “Frank said: Once.” And suddenly he is gone. I’m all alone. I retype, “Frank said: Once.” And there he is, again in front of me. I erase the phrase. And he’s gone! I think, “I am a magician!” I write, “It is nighttime.” And it is night! I decide to go wild. I type, “A beautiful woman comes in, and we make love on the table.” A beautiful woman comes in. We make love on the table. I quickly pauze to type, “A much better writer than me comes in and finishes the story.” And so it happens.
When the lovemaking is done, I look over the writer’s shoulder. I am proud of myself because he is amazing.
I say, “Great. Now put my name on top.” He refuses. We have an argument. He threatens to call his union. I say, “There’s no union for imaginary writers.” And then he writes me out of the story.
So I’m nowhere, haven’t written anything, made love to no one.
As if nothing happened, I’m facing Frank. He smiles and says, “Let’s get a beer.” And I say, “Frank, that’s a hell of a closing line. Let’s get a beer.”

[ John Goodman is my perfect Frank and Jessica Paré (Megan in Mad Men) the beautiful woman. / I figured with 209 people on 17 million in The Netherlands hospitalized with corona, I should start writing about other subjects. / You like this style of comedy? Buy Side Effects or Without Feathers from Woody Allen. ]

_______________________

Blog 159 / 27 juni 2020
BACK IN SHAPE IN TIJDEN VAN CORONA

Sommige dingen veranderen gelukkig nooit. Corona golf 1 & 2, BLM, het tekenseizoen breekt aan… Maar mijn sportclub is dezelfde! Een franchise van Fit For Free, aangepast aan onze wijk: Fit For Allah. 1 juli weer open. Ik bel eens even.

FFF: Fijn dat u belt! Ik zie in uw trainingsprogramma u gebruikt de roeimachine? Kijk, iedereen mag weer sporten, maar er staan minder machines. Dus bij het roeien kan er iemand bij u op schoot zitten. 
MvdS: Mag ik kiezen wie?
FFF: Eh… nee. Wat u dan ‘samen sterk’ noemt, is voor die ander ‘MeToo’.
MvdS: Ik snap ’m. De receptie zit natuurlijk achter perspex?
FFF: Uiteraard, waren we toch al van plan. De meisjes klaagden over mannen die steeds een praatje maakten.
MvdS: Dat deed ik nooit.
FF: Ja, u weet dat je geen kans maakt met een fietsensleutel in je hand.
MvdS: Jullie deden toch aerobicsklassen via Zoom?
FFF: Klopt, geen succes. Het groepsgevoel ontbrak.
MvdS: Je bedoelt iemand vóór je zien met een pakje aan 4 maten te klein?
FFF: Precies, met zweet op plekken waarvan je niet wilt weten hoe die plekken heten. Over dat groepsgevoel: half Nederland heeft een inhaalslag groepsgevoel nodig. Je samen storten op maakt niet uit wat.
MvdS: Het anti-1,5m geprotesteer? BLM?
FFF: U heeft het helemaal door! Nou, tot 1 juli! En als altijd: sport a.u.b op de eerste verdieping, niet begane grond. Het is slecht voor de zaak als voorbijgangers naar binnen kijken en ze zien boomers.

_______________________

Blog 158 / June 26, 2020
ISRAEL IN TIMES OF CORONA

One country after another features in the corona news. Now it’s Israel. Covid cases are on the rise. New restrictions are considered, such as smaller weddings. Maybe Israel should ease up divorce laws. You’d see fewer people. ‘Let’s skip Moshe’s wedding. We’ll go in three years, when he marries again. We’ll hear the same speeches, the same jokes’.

They’re doing their best. What do you think of Kosher social distancing?
A police officer was asked: ‘Suppose an Israeli is only 3 feet away from a Palestinian, does he get a fine?’ The officer says: ‘Not if that Palestinian is 3 feet under ground’.

Like over here, the country is great in protecting the elderly. Holland feared to lose those with hands-on account of the past. Israel would loose those with hands-on jokes from the past.
Samuel, 94, is dying of corona. He’s cries: ‘The injustice! Me, a survivor of Auschwitz!’ His doctor says: ‘Relax! You’re 94! What do you want me to do? Call Steven Spielberg? Sue your Chinese take-away?’
Meanwhile, the second peak is hitting the under-40s.
Aaron, 36, in hospital with corona, calls his mother: ‘Ma, it’s the second wave that got me’. She cries: ‘I’ve been telling your father his whole life: This son of us, always running behind!’

Anyway, the Knesset is discussing seriously what to do, which is reassuring. By the time they have come to an agreement, any virus has died from old age.

_______________________

Blog 157 / 25 juni 2020
ALLEENSTAAND RIJDEN IN CORONA TIJDEN

Alleenstaand is ook zo’n party woord. Dankzij corona werd je Alleenzittend.
(Even dit: zullen we voor Alleenstaand ’n leuker woord bedenken? Ik doe een paar suggesties: de ‘Alles wat ik verdien is 100% voor mezelf’, ‘Elke dag eet ik wat ik lekker vind’, ‘Ik leef gewoon zonder overleg over fucking alles en nog wat’. Stuur jouw ideëen naar Postbus 51.) 

Voor de Single-Zitters is er een opsteker. Premier Rutte aan zijn Haagse preekstoel: ‘Personen uit diverse huishoudens mogen weer samen in één auto’.
Die ‘Bent u één huishouden’-vraag is op het asfalt voorbij. Een paar weken terug, een vriend van me met zijn moeder in de auto. Ze zijn gekleed in het zwart. Een agent houdt ze aan. ‘Mevrouw, bent u een huishouden met deze jongeman?’ Ze zegt: ‘Nee, ik ben een huishouden met deze hier’, en ze houdt een urn omhoog.

Het advies is draag in de auto een mondkapje. Mijn zoon wordt aangehouden. Hij heeft geen rijbewijs en toont die van mij. De agent zegt: ‘Door uw mondkapje zie ik de bovenkant van uw hoofd en op de foto staat een kale man’. Zegt mijn zoon: ‘Toen in mijn rijbewijs haalde, deed ik net een chemokuur’.

En tenslotte: planbureaus adviseren thuiswerkers weer één dag per week naar kantoor te gaan. Dat zou niet echt riskant zijn. Geweldig! Dus loop maandag om vijf uur gewoon de zaak uit en zeg tegen je baas: ‘Dat was ’m. Nog één dag met u op kantoor is qua nationale gezondheid onverantwoord’. 

_______________________

Blog 156 / June 24, 2020
MUSICALS & CORONA

You know me. My second most favorite humor is British humour. And that is not a misspelling. This week we had a fine example. Andrew Lloyd Webber brought it to our attention. Webber needs no introduction. He’s what you get if Beethoven and Barbara Cartland have a child. Anyway, the British government is entertaining the idea to permit musicals to restart, without singing. (Can I have in the background ‘That’s Entertainment’?)
Of course, singing is a blockbuster corana spreader. Karaoke would have been more effective than the Holocaust, if the Asians hadn’t been so fast on their feet. But British musicals without singing? What’s next? Hookers without … (fill in yourself)? Holland without petty bourgeois? Poland without anti-Semitism?

Lloyd Webber (Jesus Christ Superstar, Phantom of the Opera…) is desperately demonstrating you can have vocals on stage and keep viruses out. 3 cm plexiglass between stage and stalls, entry for the under 25 excusively, and have your spectators chew all through the show on chloroquine. Makes that intermission Martini a treat like never before.

Is it British wit to have shows restart tone-deaf? Let them communicate in deaf language in Parliament. TV late night show aimed solely at intellectuals. Use multiple syllable words in The Sun. Really, stay out of theatreland!
Musicals without singing… That’s like sex at 1,5 m. My wife and I tried it. What a disaster! I had to keep on my glasses!

(PS  My móst favorite humor is the pastrami on rye kind! But you knew that.)

_______________________

Blog 155 / June 23, 2020
MILLENNIALS & CORONA

Forget Millennials! Some of them are hitting 40! At that age, even women get bold.
The follow up? Gen Z? They’re too busy apologizing themselves for knowing Boomers. Like by saying: ‘In my family, we also have the plague’.
2020 marks the start of Generation C. And C naturally stands for Kung Flu. I only quote the most powerful man in the world! Did you know Trump works less than 20 hours a week? That is quite something. To get so much news coverage from a side job.
Back to Gen C. The kids have no concept of the phenomenon ‘grandparent’. In their view, those are stuck-away people for whom governments spent billions to save and just when it seemed to work, ‘seeming’ was enough.
Gen C will end up in the arts. They got the required childhood traumas for that. Image your life starting with your mother breastfeeding you from 1.5 meters away.
Speaking of trauma’s, it’s not cheese maccaroni three times a week, nor is it a holiday in campsite in Drenthe, it’s being told: ‘Relax, sweetheart! Death is knocking at our front door, but we got 600 packs of toilet paper!’
In times to come they’ll write tv series with no one touching one another. ‘Don’t blame me! That’s how I grew up!’
Poor Gen C! Every day saying to your dad: ‘How was work not at the office? But don’t worry, daddy, you’re my favorite not-essential!’
Confusing times! You spend a corana crisis ordering stuff online. Then retail reopens and no-one can tell you actually why…

_______________________

Blog 154 / 22 juni 2020
NEDERLANDS & CORONA

SCENE 5 – EXTERIEUR BUITENHOF – We horen kloppen op een deur.
Manager (rond de 40, buiten beeld): Ja, binnen.

INTERIEUR KANTOORKAMER – Een jongeman in pak komt binnen.
Manager: Ja, Hugo, ga zitten. Dit persbericht dat je schreef over corona. Ik persoonlijk vind het geweldig…
Hugo: Maar?
Manager: Maar er zijn 2,5 miljoen mensen in Nederland met moeite met taal. Die pakken dit niet. Bijvoorbeeld: je schrijft steeds ‘corona’. Probeer eens ‘dat enge virus’ of ‘de Chinese boosdoener’.
Hugo: Dan denken de mensen aan Trump.
Manager: Klopt, de meester in woorden met één lettergreep. Kijk, corona is een Spaans woord. 2,5 miljoen Nederlanders kennen maar 3 Spaanse woorden: sangria, paella en croissant.
Hugo: Croissant is frans.
Manager: Daar ga je weer! Die 2,5 miljoen aan de Costa del Sol. ’s Avonds in de disco, om 2 uur ontbijt met dat croissantje en door naar happy hour. Voor die mensen schrijf jij! En dit: ‘waakzaamheid is geboden’. Sorry, maar Radio Oranje was nog moderner.
Hugo: Het zijn Rutte’s woorden in die toespraak voor de bejaardenbond.
Manager: Bejaarden, corona… waar maak je je druk om? Van ‘waakzaamheid is geboden’ maken we ‘Kijkt uit je doppen’. Nog zo een: ‘gefaseerde aanpak’. Dat wordt een ‘stapjes voor stapjes plannetje’. Verkleinwoorden zijn de bitterballen van de Nederlandse taal! En van ‘Hou 1,5 meter aan’. Hoe zou dat beter kunnen? Waar denk je?
Hugo: Tja… ‘Pleurt 1,5 m op’?
Manager: Ja, heel goed! Je hebt het door! Doe er nog eens een…
Hugo: Eh… ‘Herstart economie’, dat wordt ’Terug naar je kankerbaan’.
Manager: We zijn er helemaal uit! Wanneer heb ik de herschreven versie?
Hugo: Nou, ik ga eâhs die èkel an de top vrage of ze jâh op stgaat kenne tiefûh.

_______________________

Blog 153 / June 21, 2020
FATHER’S DAY IRRESPECTIVE OF CORONA

What a childhood I had! For Father’s Day, I made my dad breakfast in bed. Took me 20 minutes. Then it took me two hours to find the woman’s bed he was sleeping in.
Some father he was! I still remember the first thing he ever said to me, “Hi kid, your mother says I’m your dad.”
When I was little, I asked my mother, “Are children made by God?” She replied, “Well, your pregnancy didn’t start by the Holy Spirit dropping in.”
Then my teacher told me, “Your father, deep in his heart, he loves you.” I came home. My dad asked, “How was school?” I said, “Hilarious!”
On Father’s Day, I always gave him a box of cigars. Decades later, he said, “We didn’t know in those days smoking causes cancer!” I said, “You didn’t.”

Anyway, time passes and my Father’s Day started great! My son makes me coffee. He says, “Dad, it is 10 o’clock coffee.” I ask, “What does that mean?” He says, “I left out the whiskey”
I tell him, “Try to do better in life than I did.” He says, “Thanks dad, but I’d rather challenge myself.”
What I like about my kid is his modesty. I ask him, “What do you think I thought, when I held you for the first time in my arms?” He says, “I don’t know… ‘Shit!”

The day after Father’s Day, I carry a bag to the trash. A man who lookes like a father points at the bag and asks me, “So, what did your kids give you?“

_______________________

Blog 152 / 20 juni 2020
HOCKEY IN CORONA TIJDEN

SCENE 4 – HOCKEYVELD – Tienerjongens in een wedstrijd. Een MAN staat alleen aan de zijlijn en schreeuwt naar de spelers.
MAN: David! Schop ’m omver. Vooruit, in zijn ballen!
(TRAINER komt naar de man gehold)
TRAINER: Sorry, wie bent u?
MAN: (Negeert de TRAINER) Ja, goed zo. (Nu naar de TRAINER) Ik ben de redder in de nood. (Naar het veld) Tijmen, die verdediger, platleggen!
TRAINER: Heeft u de mail niet ontvangen? Geen ouders langs de zijlijn!!
MAN: Mail? Die jongens hebben hulp nodig! (Naar het veld) Tijmen, elleboog in zijn rug!
TRAINER: Meneer, geen ouders! Corona regels! Die kinderen worden opgefokt.
MAN: Precies! Opfokken is opvoeden! (Naar het veld) Dennis die nummer 6, in zijn knie. (Naar de TRAINER) Luister, die jongens zitten vol testosteron en als je dat niet aanspreekt. Wat krijg je dan? Gehandicapten volleybal!
TRAINER: Nee, maar die agressie…
MAN: Jezus, hoe ben jij opgevoed? Zo’n een-ouder veganistische moeder? Nooit ’n brommer gejat? Geen bier op je 13e? Geen buurmeisje zwanger gemaakt?
TRAINER: (Wordt ineens geëmotioneerd) Sorry… ik schiet even vol.
MAN: Kijk, ik wist het! Agressie… is… expressie. Je houdt van je tegenstander, maar liever hij dan jij een hersenschudding.
TRAINER: Ik mocht dit vroeger nooit…
MAN: Nou dan! Maak die gemiste jeugd goed!
TRAINER: Eh… (Naar het veld) Tijmen… geef die jongen een… douw!
MAN: Bijna goed. Geef ’m een…? Kom op!
TRAINER: …een rotschop!
MAN: Ja, ha ha! Ik wist het. Je kan ’t!
TRAINER: David, platleggen die speler!
MAN: Kijk! We komen er! (MAN pakt een zakflacon en reikt die de TRAINER aan) Hier, neem een slok! (De TRAINER neemt een ferme slok)

MIDDEN OP HET VELD – SPELER 1, 16 jaar, kijkt naar de mannen in de verte.
SPELER 1: Waar hebben die gasten ’t over?
(SPELER 2 van het andere team komt erbij, kijkt in dezelfde richting)
SPELER 2: Laat maar lopen. Allemaal post-boomer frustratie. Sorry dat ik je aanstootte.
SPELER 1: Geeft niks joh. Jullie hebben vrije slag.

_______________________